(Na) de bevrijding
De familie Aerts
Op 6 september 1944 stonden er plots Amerikaanse soldaten op De Ploeg.
Blauberg was bevrijd! Louis en vader Jef konden eindelijk terug naar huis.
De oorlog was echter nog niet gedaan. Geel was twee dagen later het toneel van de bloedigste veldslag in België tot dan toe.
Rond het Waals stadje Bastogne werd eind 1944, begin 1945 de bloedigste veldslag geleverd. Het waren de laatste stuiptrekkingen van het Duitse leger. De slag rond Bastenaken begon op 20 december 1944 en kwam ten einde op 27 december 1944. Het totale aantal verliezen in en rondom Bastogne wordt geschat op 20.000 Amerikanen en 25.000 Duitsers. Door die laatste wanhopige aanvallen duurde het nog tot in 8 mei 1945 eer de Nazi’s uiteindelijk capituleerden.
Door die heftige en fanatieke weerstand van het Duits leger was Blauberg al meer dan acht maanden bevrijd wanneer Jef Kloon half mei 1945 eindelijk bericht kreeg dat zijn dochter Maria kortelings met de trein naar huis zou komen.
Alles werd in gereedheid gebracht voor een groot feest. Een varken werd geslacht. Jef, zijn vrouw Moe Rens en de kinderen gingen vol verwachting en blijgezind naar het station.
De teleurstelling was enorm toen bleek dat Maria niet op de trein zat.
Weer moest de familie wachten op verder nieuws over hun dochter.
Wanneer Louis enkele weken later vernam dat Clara Draulans op 31 mei 1945 gerepatrieerd was vanuit Duitsland, is hij onmiddellijk naar haar woning gereden om meer te vernemen over zijn vrouw. Clara kon hem alleen maar het droevige nieuws melden dat Maria een maand eerder was gestorven en dat zij haar zelf had helpen begraven!
Louis voelde de grond onder zijn voeten wegzakken en moest dan het droevige nieuws aan zijn schoonfamilie gaan vertellen.
Natuurlijk hebben Louis en de familie de gebeurtenissen op De Ploeg en de desastreuze gevolgen hun ganse leven meegedragen. Er was niet alleen de doodsangst die Louis had ervaren terwijl hij onder het hooi verscholen zat.
Steeds weer kwam bij Louis de schuldvraag terug.
Had hij de dood van zijn echtgenote en broer kunnen voorkomen wanneer hij zich was gaan aangeven bij de Duitsers?
We moeten ook beseffen dat op het ogenblik van het gebeuren, de gewone man in de straat niet wist van het bestaan van concentratiekampen.
Louis bleef zijn verdere leven welkom bij zijn schoonfamilie! Mon, de oudste broer van Maria was trouwens zijn beste vriend!
Laurent kwam naar de buitenwereld over als iemand die lichtvoetig door het leven ging. Een levensgenieter die graag een glaasje dronk en er een Bourgondische levenswijze op na hield. Dat uiterlijk vertoon was eerder een mistgordijn om niet te laten merken hoezeer de gebeurtenissen in 1944 op hem hadden ingehakt.
De invallen op De Ploeg moeten een enorm traumatische ervaring zijn geweest voor de op dat ogenblik amper 15-jarige Laurent. De mishandelingen, de doods-bedreigingen, het verplicht begeleiden van de Sipo naar de woning van zijn broer Frans, het eenzaam opgesloten zitten in de gevangenis, de talrijke ondervragingen, .........
Ook de andere leden van de familie leken voor hun omgeving de gebeurtenissen goed te hebben verwerkt. We mogen echter niet vergeten dat ook Emiel, Josefa, vader Jef en Rist allemaal werden onder vuur genomen toen zij moesten vluchten voor de Sipo. Dat ook moeder Roos in de gevangenis zat.
Dochter Louisa kreeg in haar huis in Varendonk een inval van de Sipo te verwerken waarbij haar echtgenoot Sooi werd opgepakt.
Wie in het ganse verhaal amper wordt vernoemd is Liesbeth, de weduwe van Frans. Haar man werd totaal onverwacht gearresteerd en meegenomen door de Sicherheitspolizei. Zonder afscheid te kunnen nemen! Liesbeth zag Frans niet meer terug. Ze had achteraf ook geen plaats om te rouwen. Er was, net zoals bij Maria, geen graf waar ze naar toe kon.
Liesbeth hertrouwde nooit en voedde haar twee dochtertjes alleen op.
Kunnen wij ons voorstellen wat dit alles met een mens doet?
De ganse familie is echter blijven geloven in de goedheid van de mens! Hun Geloof was daarbij een enorme steun.